Μέτωπο ελπίδας η ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Η συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του Μετώπου 10 οργανώσεων της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής, κομμουνιστικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας, αποτελεί οπωσδήποτε ένα ελπιδοφόρο πολιτικό γεγονός για της Αριστερά και το σύνολο της εργαζόμενης κοινωνίας στη χώρα μας. Ως Κομμουνιστική Ανανέωση, συμμετέχουμε στον προβληματισμό που αναπτύσσεται, συστρατευόμαστε πλέον ενεργά σε αυτό, προκειμένου να προωθήσουμε τους στόχους του, δηλαδή:
Την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος.
Την ανασυγκρότηση της κατακερματισμένης εργατικής τάξης.
Την ισχυροποίηση και αποτελεσματικότητα των αγώνων, με την κοινή δράση στο μαζικό κίνημα, σε συγκεκριμένα κάθε φορά ζητήματα, που αναδεικνύονται στην συγκυρία.
Τη δημιουργία μιας Αριστεράς με κατεύθυνση το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας με κομμουνιστική προοπτική.
Η συμμετοχή μας αυτή είναι συνέπεια της άποψης που έχουμε από τη δημιουργία της πολιτικής μας κίνησης, ότι δηλαδή η πάλη για την αντιμετώπιση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας αλλά και για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της ελληνικής και της διεθνούς κοινωνίας, δεν μπορεί ναν είναι υπόθεση ενός μόνου κόμματος της Αριστεράς. Για να είναι αποτελεσματική αυτή η πάλη απαιτείται ένα ευρύτερο μπλοκ, ένα Μέτωπο πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων αντίθετου στον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό, οριοθετημένου με σαφήνεια από την κεντροαριστερά, τη διαχείριση του συστήματος και τον κυβερνητισμό, με στόχο το σοσιαλισμό.

Στην ουσία, σκοπός του Μετώπου δεν μπορεί να είναι άλλος παρά η διαλεκτική σύνδεση των άμεσων αιτημάτων, η πάλη δηλαδή ενάντια στην κυρίαρχη σήμερα νεοφιλελεύθερη πολιτική, με τον αγώνα για εξουσία. Για μια σοσιαλιστική κυβέρνηση, που θα βασίζεται σε μμια σειρά ριζοσπαστικών μέτρων, που θα εξασφαλίσουν τη μετάβαση από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.

Και εδώ βρίσκεται η λυδία λίθος μιας λογικής, που αντιλαμβάνεται τη σοσιαλιστική εξουσία σαν αποτέλεσμα μακράς συμπόρευσης ενός πλειοψηφικού μπλοκ, κοινωνικού και πολιτικού, και μέσα από διεργασίες που θα εμπεριέχουν από τη φάση της αντιπολίτευσης ακόμα, στοιχεία ενός μοντέλου ανταγωνιστικού στο καπιταλιστικό σύστημα.

Μέτωπο που: να ανατρέπει επιλογές, να αλλάζει συσχετισμούς, να προωθεί δόκιμες αλλαγές να κατοχυρώνει τη λειτουργία θεσμών, να δημιουργεί νέους στη βάση μιας αυτοδιαχειριστικής αντίληψης, να αποδυναμώνει με σύνθετες παρεμβάσεις τα στηρίγματα των διευθυντικών τάξεων, αλλά και να πραγματοποιεί επαναστατικά άλματα όταν η ιστορική συγκυρία το επιτάσσει. Στην ουσία το ζήτημα της εξουσίας πρέπει να το προσεγγίζουμε με όρους μαζικού κινήματος, με όρους μιας αδιάκοπης επαναστατικής διαδικασίας, με μια επιθετική στρατηγική που θα εντάσσεται στο πλαίσιο μιας διαρκούς, καθολικής επανάστασης. Το ιστορικό πρόβλημα δεν είναι να ενώσουμε μηχανιστικά τα κόμματα και τις οργανώσεις που σήμερα υπάρχουν ή που πρόκειται αύριο να δημιουργηθούν και που αντιπροσωπεύουν τους διαφόρους σταθμούς στην πορεία των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων, αλλά να συσπειρώσουμε το κίνημα με στόχο την αλλαγή της κοινωνίας για μια δημοκρατικά οργανωμένη σοσιαλιστική κοινωνία. χωρίς τα λάθη και τις στρεβλώσεις της προηγούμενης ιστορικής περιόδου. Για τη συγκρότηση του Μετώπου αυτό που απαιτείται είναι η πολιτική βούληση που θα εκφρασθεί με τη συμφωνία πάνω σε ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα, το οποίο και θα συνδέει τα άμεσα αιτήματα με τη σοσιαλιστική προοπτική.

Οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που υα συμφωνήσουν στις πολιτικές και οργανωτικές διαδικασίες συγκρότησης του Μετώπου θα διατηρούν την οργανωτική ιδιαιτερότητα καθώς και τις αντιλήψεις τους για τη νέα σοσιαλιστική κοινωνία, σε μια συζήτηση που, έτσι κι αλλιώς, παραμένει ανοιχτή. Επειδή ωστόσο η συζήτηση αυτή έχει ήδη ξεκινήσει, θέλουμε να επισημάνουμε ότι, 20 χρόνια μετά την κατάρρευση του "υπαρκτού σοσιαλισμού" οφείλουμε, όχι μόνο να επικαιροποιήσουμε αλλά και να ξανακάνουμε θελκτικό το σοσιαλιστικό όραμα, προβάλλοντας, πέρα από την κοινωνικοποίηση των μεγάλων μέσων παραγωγής και τον εργατικό έλεγχο, το ήθος και τον πολιτισμό των κομμουνιστών, ως αντίπαλο δέος στην καπιταλιστική σήψη και την κοινωνική βαρβαρότητα. Προβάλλοντας την τεκμηριωμένη κατάθεση των απόψεων, τη δημοκρατική συζήτηση για την ώσμωσή τους, ως αντίπαλο δέος στις περιχαρακώσεις, τις ίντριγκες, τις αριθμητικές πλειοψηφίες και τα "βέτο". Αναζητώντας τη συμβολή όλων των τάσεων και ρευμάτων της κομμουνιστικής Αριστεράς, όλης της πλούσιας παράδοσης των κλασικών και νεότερων μαρξιστών, όλης της ιστορίας του εργατικού κινήματος και των άλλων κινημάτων, με τις επιτυχίες και τις αποτυχίες τους, με τις νίκες και τις ήττες τους.

Με αυτά τα δεδομένα, θεωρούμε αναντίστοιχες των καιρών και της σοβαρότητας που απαιτεί το μετωπικό εγχείρημα, τόσο απόψεις που αναρτώνται στο διαδίκτυο καταλογίζοντας προθέσεις και αποδίδοντας χαρακτηρισμούς, όσο και απόψεις που διατυπώνονται, με τον ακόλουθο τρόπο: "Η μέχρι τώρα κατάληξη έχει τη χαρωπή αίσθηση της επιτυχίας της μετωπικής πολιτικής πάνω στους μοναχικούς δρόμους και στην πολιτική δορυφοροποίησης γύρω από τη ρεφορμιστική και συμβιβαστική Αριστερά". Σε συνδυασμό με όσα αναφέρονται παρακάτω ότι αυτό: "εκφράζεται ανάγλυφα με τη συμμετοχή της [Κομμουνιστικής Ανανέωσης] που μετά από πολύχρονη πορεία μετωπικής συνεργασίας με το ΚΚΕ, αλλά και του αγροτοσυνδικαλιστή Παρασκευά Διονυσόπουλου, από τη Μεσσηνία, ο οποίος ήταν υποψήφιος βουλευτής με το ΚΚΕ σε προηγούμενες βουλευτικές και δημοτικές εκλογές", δεν συνάδουν με το ύφος και τον πολιτικό πολιτισμό, που πρέπει να εκφράζει σταθερά η κομμουνιστική και αντικαπιταλιστική Αριστερά.

Το όραμα της απελευθερωτικής κομμουνιστικής κοινωνίας, οι αγώνες, το αίμα και οι ζωές των κομμουνιστών, είναι η κληρονομιά που μας ανήκει.

Ας μην την προδώσουμε.

(εφημερίδα "Πριν", αρ. φύλλου 932, Κυριακή 24 Μάη 2009)



|| Κεντρική Σελίδα || Περιοδικό "Το Στίγμα" || Επικοινωνία ||