ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΤΟΥ 2009

Οι εκλογές του Οκτωβρίου καταγράφουν την διάχυτη κοινωνική δυσαρέσκεια από τις ασκούμενες πολιτικές και τη χρεοκοπία τους στη συνείδηση πλατιών μαζών, συνεπώς την δυνατότητα δημιουργίας ισχυρής κοινωνικής αντιπολίτευσης. Ωστόσο η στροφή μεγάλου μέρους των ψηφοφόρων στην αποχή και η μείωση του συνόλου των ψήφων και των ποσοστών της Αριστεράς δείχνουν την αδυναμία ύπαρξης αξιόπιστης πολιτικής αντιπολίτευσης. Σε αυτό το πολιτικό τοπίο η μικρή αύξηση των ψήφων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελεί θετικό γεγονός που μας επιτρέπει αλλά και μας επιβάλλει να προχωρήσουμε, υπερβαίνοντας τις αδυναμίες μας.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προωθεί μια σκληρή, νεοφιλελεύθερη πολιτική. Εκατοντάδες χιλιάδων απολύσεις συμβασιούχων, πάγωμα μισθών και συντάξεων, νέα φοροεπιδρομή σε μισθωτούς και συνταξιούχους με αύξηση των έμμεσων φόρων και του φόρου ακίνητης περιουσίας, άνοιγμα του ασφαλιστικού με προοπτική αύξηση ορίων συνταξιοδότησης και μείωσης συντάξεων. Ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας γης και περιουσίας (λιμάνια, ακτές) με απώλειες επιπλέον θέσεων εργασίας (Σκαραμαγκάς, Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη). Βαθιά αντιδραστικές τομές στην Παιδεία, μέσω των οποίων, τα παιδιά ευρύτατων λαϊκών στρωμάτων ωθούνται από πολύ μικρά στο περιθώριο. Παράλληλα ένταση της καταστολής και δραστική συρρίκνωση δημοκρατικών δικαιωμάτων: στρατοκρατία του κέντρου της Αθήνας, γενίκευση των μαζικών και αναίτιων προσαγωγών, αναγόρευση των μεταναστών σε αιτία των προβλημάτων μας, απελάσεις και στρατόπεδα συγκέντρωσης, νέο (σχεδόν πλειοψηφικό) εκλογικό σύστημα, ώστε να εξαφανισθεί η Αριστερά από το Κοινοβούλιο, Καποδίστριας 2 για αναγκαστική και απευθείας υποταγή των τοπικών κοινωνιών στην Ε.Ε. Πρόκειται για μια πολιτική επικίνδυνη, που αν εφαρμοσθεί, απειλεί με περιθωριοποίηση, ακόμα και εξαφάνιση, μεγάλο μέρος των δυνάμεων της εργασίας.

Η πίεση του κεφαλαίου και της ακόμα συντηρητικότερης, μετά την ισχύ της συνθήκης της Λισαβόνας Ε.Ε. για την άσκηση αυτών των πολιτικών είναι δεδομένη, όπως επίσης η συναίνεση της Ν.Δ. και η ανεπάρκεια της κοινοβουλευτικής Αριστεράς.

Επειδή ωστόσο η κυβέρνηση γνωρίζει ότι, παρά τον συμβιβασμό της ηγεσίας του συνδικαλιστικού κινήματος, η όξυνση της ταξικής πάλης θα είναι έντονη, ενεργοποιεί όλους τους κατασταλτικούς και ιδεολογικούς μηχανισμούς τρομοκράτησης της εργατικής τάξης. Γι΄ αυτό, σε αυτή την συγκυρία, οι διαχωριστικές λογικές στο εργατικό και λαϊκό κίνημα είναι καταστροφικές και πρακτικά βοηθούν τον αντίπαλο.

Το Μέτωπο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ οφείλει να στοχεύσει:

1. Στην ανασυγκρότηση του εργατικού και του ευρύτερου λαϊκού κινήματος, ενισχύοντας την πολιτικοποίηση, την αυτονομία και την μαζικότητά του.
2. Στην ενότητα και ανασυγκρότηση της κατακερματισμένης εργατικής τάξης.
3. Στην εκπόνηση ενός προγράμματος που θα συνδέει τα άμεσα, καθημερινά αιτήματα με το στόχο του σοσιαλισμού και το απελευθερωτικό κομμουνιστικό όραμα.

Η αναγκαία οργανωτική συγκρότηση του Μετώπου μόνον ως διαδικασία παράλληλη με την προώθηση των προηγούμενων στόχων μπορεί να πραγματωθεί.


Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΗΣ "ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ"



|| Κεντρική Σελίδα || Περιοδικό "Το Στίγμα" || Επικοινωνία ||