Μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων
Ενάντια στην ΕΕ, τον ιμπεριαλισμό και το κεφάλαιο

Συμβολή της "Κομμουνιστικής Ανανέωσης" στο διάλογο για την Ενότητα και την Κοινή Δράση της "εκτός των τειχών" Αριστεράς

1. Για την Κομμουνιστική Ανανέωση η κρίση είναι κρίση της «πραγματικής οικονομίας» που συνετρίβη κάτω από την κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Στον πυρήνα της ρίσης βρίσκεται η τάση του κεφαλαίου να αναζητά συνεχώς όχι απλά μεγαλύτερα κέρδη αλλά συνεχώς υψηλότερα ποσοστά κέρδους για να αναπαραχθεί. Για αυτό το λόγο προωθήθηκαν: τα προγράμματα της ασύδοτης αποκρατικοποίησης - ιδιωτικοποίησης παραγωγικών μονάδων και υπηρεσιών. Η πλήρης απελευθέρωση της κίνησης κεφαλαίων. Η απελευθέρωση της κίνησης εμπορευμάτων. Η προώθηση της ιδιωτικής παιδείας, υγείας και ασφάλισης, γενικότερα των δημόσιων αγαθών. Η ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας. Η εκτεταμένη μείωση του εργατικού και ασφαλιστικού κόστους για το κεφάλαιο. Η κλοπή των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων. Μέσα από αυτή τη διαδικασία εδραιώθηκε παραπέρα η κυριαρχία του χρηματιστικού κεφαλαίου, που στην κίνησή του καταστρέφει συνεχώς τα λιγότερα αποδοτικά κεφάλαια, επιχειρήσεις, ακόμη και κλάδους, τινάζοντας στον αέρα εθνικές οικονομίες. Αυτή η καταστροφή, σε συνδυασμό με τη συμπίεση των εργατικών εισοδημάτων παγκόσμια, οδήγησε στην επιδείνωση του βασικού προβλήματος του καπιταλισμού από το 1973 και μετά: τα υψηλά ποσοστά κέρδους με ταυτόχρονα χαμηλά επίπεδα συσσώρευσης πραγματικού (παραγωγικού) κεφαλαίου. Αυτός είναι ο χαρακτήρας της κρίσης.
Καθήκον της Αριστεράς είναι, πέρα από την επιθετική στήριξη της πάλης της εργασίας απέναντι στο κεφάλαιο, να βοηθήσει την εργατική τάξη, ενωμένη και ενιαία, να εκπονήσει ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση, διαφορετικού από τις καπιταλιστικές απαντήσεις, με προοπτική το σοιαλισμό.

2. Το βασικό μήνυμα του Δεκέμβρη είναι ότι η νεολαία και η κοινωνία αντιδρούν στον αυξανόμενο συστημικό αυταρχισμό και απαιτούν μια ριζικά διαφορετική πολιτική, την ανατροπή της σημερινής κατάστασης. Η αντικαπιταλιστική πάντως προοπτική δεν αποτελεί ακόμη το βασικό κοινωνικό πρόταγμα, με ευθύνη της πολιτικής της Αριστεράς. Το ζήτημα δεν είναι ποια Αριστερά, αλλά ποιες κοινωνικές δυνάμεις, με ποια συγκρότηση και με ποιο σχέδιο μπορούν να φέρουν την ανατροπή. Για μας αυτές οι κοινωνικές δυνάμεις είναι η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της. Καθήκον της Αριστεράς είναι να αποτελέσει την πολιτική δύναμη που θα βοηθήσει την εργατική τάξη να παίξει τον ιστορικό της ρόλο.

3. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα καπιταλιστικό διακρατικό μόρφωμα που έχει για το κεφάλαιο το πλεονέκτημα του ελάχιστου δημοκρατικού ελέγχου. Στην παρούσα κρίση, όπως και πάντοτε, οι θεσμοί της ΕΕ με τις αποφάσεις και τις οδηγίες τους δείχνουν ξεκάθαρα ότι υιοθετούν την πολιτική της πλήρους κατάργησης των εργασιακών, ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων της εργατικής τάξης για να διασώσουν το υπάρχον χρηματοπιστωτικό σύστημα και συνολικά τον καπιταλισμό. Είναι σαφές ότι αυτή η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είναι εχθρική προς την εργατική τάξη και η επαναστατική Αριστερά πρέπει να την ανατρέψει.

4. Η πάλη για την απόκρουση και την ανατροπή προϋποθέτουν την όλο και πλατύτερη συσπείρωση των εργαζομένων. Απέναντι στην προσπάθεια υπονόμευσης των εργατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, απέναντι στα αντεργατικά και αντικοινωνικά μέτρα, οι εργαζόμενοι έχουν ένα μόνο όπλο: τις ταξικές συνδικαλιστικές οργανώσεις τους και τη συλλογική τους πάλη. Μπροστά λοιπόν στη γενικευμένη επίθεση κυβέρνησης - ΕΕ - κεφαλαίου, γίνεται πιο ώριμη και αναγκαία από κάθε άλλη φορά η ανάγκη προώθησης ενός ευρύτερου Ταξικού Εργατικού Μετώπου Πάλης των αντικαπιταλιστικών, αντιιμπεριαλιστικών, συνεπών αντινεοφιλελεύθερων συνδικαλιστιών δυνάμεων, που θα προωθεί την ευρύτερη συσπείρωση ταξικών δυνάμεων πάνω σε σαφείς και προωθημένους στόχους. Θα υλοποιεί τη συσπείρωση όλης της εργατικής τάξης, απομονώνοντας τον κυβερνητικό - εργοδοτικό συνδικαλισμό της συναινετικής ηγεσίας των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.

5. Η Κομμουνιστική Ανανέωση έχει σαν βασική της επιδίωξη τη συγκρότηση ενός Μετώπου Πολιτικών και Κοινωικών Δυνάμεων, ενάντια στις συνθήκες του Μάαστριχτ, του Αμστερνταμ και των άλλων συμφωνιών, εναντίον της ΕΕ, της Ιμπεριαλιστικής Τάξης Πραγμάτων, του Κεφαλαίου, με Αντικαπιταλιστικά και Αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά και στόχο το σοσιαλισμό, που θα αποβλέπει πρώτα απ' όλα στην ενότητα της Εργατικής Τάξης, σημειώνοντας τον αποφασιστικό ρόλο που διαδραματίζει, ως υποκείμενο του κοινωνικού μετασχηματισμού. Σε αυτό το Μέτωπο, ιδιαίτερα σήμερα που το σύστημα επιδιώκει την πλήρη αποκομμουνιστικοποίηση των πολιτικών δυνάμεων, οι δυνάμεις με κομμουνιστική φυσιογνωμία και αναφορά είναι αυτές που μπορούν να παίξουν τον πιο σημαντικό ρόλο. Με σύγχρονες, επιστημονικές επεξεργασίες, με το συνεχή μεταξύ τους διάλογο σε θεωρητικά και πολιτικά ζητήματα, μπορούν να οδηγήσουν σε εκείνες τις ιδεολογικές και πολιτικές συγκλίσεις που θα ανοίξουν το δρόμο για την οργανωτική και πολιτική σύνθεση ενός επαναστατικού πόλου πραγματικά απαλλαγμένου από τις επιρροές της αστικής ιδεολογίας.



|| Κεντρική Σελίδα || Περιοδικό "Το Στίγμα" || Επικοινωνία ||